Rozdział 6

                Annet McKade to twój dzień, teraz zaczynasz wszystko od owa.  Pomyślała niewysoka blondynka stając przed bramami zamku, który jeszcze dziś miał stać się dla niej drugim domem. Rozejrzała się dookoła czekając, aż ktoś po nią wyjdzie. Szkoła otoczona była lasem i górami. Chłodne powietrze dawało się we znaki osobie, która przez 9 lat mieszkała w słonecznej Francji.  Z zamku wyszła kobieta. Ubrana była w długą zieloną suknie i spiczastą tiarę. Trzymała się bardzo prosto, Annet uśmiechnęła się. Ile moje mama dałaby za to, żebym utrzymywała tak wzorową postawę. Kobieta machnęła krótko różdżką i brama stanęła otworem. Dziewczyna chwyciła swojego kota pod pachę i ciągnąc za sobą Kufer wkroczyła na teren Hogwartu.

-Nazywam się profesor McGonagall. – Powiedziała surowo kobieta. – Jestem nauczycielką transmutacji. Teraz zaprowadzę Cię do Gabinetu dyrektora, gdzie przejdziesz Ceremonię Przydziału.

-Rozumiem. – Odparła lekko przestraszona dziewczyna. – Na czym polega ta Ceremonia?

Minerwa spojrzała na nową uczennice znad okularów i idąc przed siebie tłumaczyła.

-W Hogwarcie, jest 4 domy. Noszą one nazwy od szlachetnych założycieli naszej szkoły. Te domy to Gryffindor, do którego trafiają uczniowie odważni, przyjacielscy, szczerzy oraz sprawiedliwi. Kolejny dom to Ravenclaw, uczniowie w tym domu odznaczają się inteligencją i sprytem. Trzecim domem w naszej szkole jest Huffelpuf trafiają tam osoby wierne, pracowite i dokładne. – Kobieta przerwała na chwilę wspinając się po schodach. – Ostatnim domem jest Slytherin. Jeśli urodziłaś się w rodzinie mugoli nie masz szans żeby tam trafić. Cechuje ich spryt i ambicja.

Annet podążała szybko za nauczycielką. Kamienne ściany zamku zapełnione były obrazami przedstawiającymi czarodziejów. Na każdym piętrze znajdowały się rzeźby i zbroje z minionych epok. Wreszcie kobieta zatrzymała się przed posągiem gargulca.

-Owocowy sorbet! – Powiedziała do rzeźby. Nagle Gargulec ożył i odskoczył w bok. Za nim znajdowały się schody prowadzące w górę. McGonagall stanęła na drugim stopniu, wskazując ręką dziewczynie by ta poszła za jej przykładem. Kiedy Annet postawiła stopy na schodku, spiralne schody ruszyły w górę i zatrzymały się przed wysokimi drzwiami. Wisiała na nich tabliczka:

„Albus Persiwal Wulfryk Brian Dumbledore dyrektor Szkoły Magii i Czarodziejstwa Hogwart”.

Profesor McGonagall zastukała dwukrotnie do drzwi i weszła. McKade odetchnęła głęboko i ruszyła za nią.  Gabinet dyrektora okazał się owalnym pomieszczeniem mnóstwem portretów na ścianie. Przez wysokie okna wpadały promienie zachodzącego już słońca. W środku znajdowało się kilka osób poza dyrektorem. Nagle podszedł do niej wysoki siwy mężczyzna z brodą sięgającą mu do pasa. Jego jasnoniebieskie oczy dobrodusznie spoglądały na nią znad okularów połówek.

-Witaj Annet! – Powiedział wyciągając przed siebie rękę. Blondynka niepewnie ją uścisnęła.-Nazywam się Albus Dumbledore i jestem dyrektorem tej szkoły.

-Dzień dobry. – Odparła dziewczyna uśmiechając się delikatnie. – Annet McKade.

-Pewnie Pani Profesor już opowiedziała Ci, co się wydarzy za chwilę?– Zapytał mężczyzna podchodząc do swojego biurka.

-Tak. – Tylko spokojnie Ann, tylko spokojnie. Powtarzała sobie w myślach dziewczyna starając się opanować drżenie nóg.

- Zanim przejdziemy do przydzielenia Cię do domu, przedstawię Ci osoby tutaj zgromadzone. Profesor McGonagall już poznałaś, uczy ona transmutacji i jest opiekunką Gryffindoru. – Tutaj Dumbledor skłonił głowę ku kobiecie. – Tuż obok stoi profesor Sprout, będzie ona Cię uczyła zielarstwa. Opiekuję się Hufflepuffem. Obok ściany stoi profesor Flitwick, uczy zaklęć i trzyma pieczę nad Ravenclawem. – Był tak malutki, że Annet potrzebowała chwili, aby go dostrzec. – Ostatni ze zgromadzonych profesorów to profesor Slughorn, uczy eliksirów i opiekuje się Slytherinem. -  Dumbledore przerwał na chwilę i poprawił okulary. – Są z nami jeszcze prefekci z poszczególnych domów. Ta brunetka obok profesor Sprout to Alice Prewet.  Obok profesor McGonagall stoi Lily Evans i Remus Lupin. Profesor Slughorn przyszedł w towarzystwie Lucjusza Malfoya. Natomiast profesorowi Flitwickowi towarzyszy Marlena McKinnon.  – Dyrektor podszedł do wysokiej szafki i ściągnął z niej starą tiarę. Przeniósł ją na środek gabinetu i złożył ją na stołku.

-To jest Tiara Przydziału. – Głos zabrała profesor McGonagall. – Podejdziesz do stołka, usiądziesz na nim i założysz Tiarę na głowę. Ona dokona wyboru domu. – Blondynka pokiwała głową i podeszła do wskazanego jej miejsca. Usiadła. McGonagall włożyła jej tiarę na skroń. Anett usłyszała cichy głosik: „ Niewątpliwie inteligentna i odważna. Ale jest w tobie jakaś niepewność, strach. Hmm gdzie by Cię przydzielić. Może… Nie. Niech Będzie GRYFFINDOR! „ – Ostatnie słowa Tiara krzyknęła tak , że szyby w oknach się zatrzęsły. Wszyscy w pomieszczeniu zaczęli bić brawo. – Annet zarumieniła się, wstała z krzesła i odłożyła na nie Tiarę Przydziału. Nagle poczuła silny uścisk na ramieniu. Dumbledore uśmiechał się do niej przyjaźnie.

-To teraz udasz się do wieży Gryfonów, w której zamieszkasz. Będziesz na jednym roku z Lily i Remusem. Oni Cię zaprowadzą. – Powiedział mężczyzna. Ruda dziewczyna i chłopak o blond włosach podeszli do niej.

-To teraz my Cię przejmujemy. – Roześmiała się Lily. – Dowiedzenia! – Powiedziała zgromadzonym nauczycielom i zbiegła po krętych schodach. Anett wraz z Remusem ruszyli za nią.

-Więc przeniosłaś się z Francji? -  Zapytała Evans uśmiechając się do blondynki.

-Tak, mieszkałam tam 9 lat. – Odparła McKade uważnie obserwując nowych znajomych.

-Wcześniej mieszkałaś w Anglii? – Tym razem to Remus zadał pytanie.

-Dokładniej w stolicy Irlandii. Ale moja mama jest Francuzką.

-I jak podoba się Ci się nasz zamek? – Rzuciła przez ramię Lily wspinając się po schodach. Annet zaśmiała się.

-Macie stanowczo za dużo schodów!

-O tak! W zupełności się z Tobą zgadzam! – Zawtórowała jej Evans. – Ale można sobie wyrobić niezłą kondycję. A właściwie chciałam Cię zapytać o coś jeszcze. Wolisz jak się mówi do Ciebie Annet czy masz jakieś zdrobnienie.?

-Możecie mówić na mnie Ann. -  Powiedziała powoli dziewczyna. –Z akcentem na A.

-Ann? – Powiedział na próbę Remus. Blondynka pokiwała z uznaniem głową.

-Idealnie! A wy jesteście Lily i Remus? Czy macie jakieś ksywki? – Ruda uśmiechnęła się.

-Ja  jestem po prostu Lily, czasami Evans!

-Ja natomiast, wśród przyjaciół jestem nazywany Lunatykiem. – Powiedział chłopak wzruszając ramionami. – Masz jeszcze jakieś pytania.

-Tak, właściwie mam ich mnóstwo! – Odparła z zapałem Ann. – Ile dziewcząt jest w Gryfindorze?

-W naszym wieku jeszcze 2. – Powiedziała Lily. – Dorcas Meadowes i Rachel Lopez.

-Lopez? – Zdziwiła się McKade. – Też nie jest z Anglii?  - Remus pokiwał głową.

-Nie do końca ona, ale jej tata pochodzi z Brazylii.

Przez chwilę szli w milczeniu. Annet z ciekawością przyglądała się mijanym portretom i korytarzom. Wszystko wydawało jej się tak niezwykłe i inne.

-Obawiam się, że się zgubie. Hogwart jest ogromny! – Westchnęła wspinając się na kolejne schody.

-Nie martw się! – Powiedziała Lily zatrzymując się pod portretem Grubej Damy. – Dopóki nie odnajdziesz się w zamku ktoś będzie z Tobą chodził. – Wskazała ręką na portret. – To jest wejście do Pokoju Wspólnego. Kobieta na Portrecie nazywa się Gruba Dama, i aby dostać się na drugą stronę trzeba znać hasło. Zmienia się ono raz w tygodniu. – Na chwilę przerwała. Dalej zaczął mówić Remus.

-Nowe hasła wywieszane są na tablicy ogłoszeń nad kominkiem. – Odwrócił się do obrazu. – Świetlik. – Na to słowo kobieta z płótna uśmiechnęła się, portret się odchylił ukazując wejście do Pokoju. Annet rozejrzała się z niedowierzaniem po wnętrzu. Przeważał tu kolor czerwony i złoty.  Wszędzie porozstawiane były kanapy, fotele, pufy i stoliki. W kominkach palił się ogień. Kilka osób spojrzało na nią z zaciekawieniem.

-Witamy w Pokoju Wspólnym Gryfonów! – Powiedziała Lily. Annet uśmiechnęła się radośnie.

-Tu jest super!

***

James i Syriusz leżeli na podłodze dormitorium chłopców i zaśmiewali się trzymając za brzuchy. Nad nimi stali Remus i Peter mając nieco zażenowane miny. Niższy z chłopców usiadł na łóżku.

-Mówiłem Ci, że tak będzie. – Mruknął patrząc się w okno. Lupin westchnął przeciągle.

-Możecie się uspokoić?- Zapytał przyjaciół, którzy nadal leżeli na ziemi. Pierwszy uspokoił się Potter. Widząc mię Petera, szybko przyjął poważną minę.

-Wybacz Glizdku! -  Wyznał szczerze skruszony James podchodząc do blondyna. – Pomożemy Ci zdobyć tą dziewczynę! – Pettigrew spojrzał na Rogacza z niedowierzaniem.

-Naprawdę? – Zapytał uradowany. James uroczyście pokiwał głową.

-Słowo Huncwota!  - Przyrzekł unosząc dwa palce w górę. Po chwili Syriusz głęboko oddychając podszedł do nich.

-Ja też obiecuję! – Powiedział z powagą. – Tylko najpierw musisz nam powiedzieć coś o twojej wybrance.

-Nazywa się Marlena McKinnon, jest prefektem Ravencalwu.- Zaczął cicho chłopak. – Jest blondynką i często się uśmiecha. Raz na nią wpadłem i pomogłem pozbierać jej książki.  A ona mi podziękowała! – Wyznał rozanielony Peter, na samą myśl o dziewczynie oczy mu się rozmarzyły a twarz przybrała łagodny wyraz. Remus spojrzał z niepokojem na Jamesa i Syriusza.

-Cóż to niewiele informacji. – Zaczął Potter. – Ale od czegoś trzeba zacząć.

Remus przypatrywał się skupionej minie Rogacza z rozbawieniem.

-Może po prostu do niej zagadasz? – Zapytał blondyn z lekkim uśmiechem. Peter spojrzał na niego przerażony nie mogąc wydusić z siebie słowa.

-Czyli Glizdek nie zagada. – Oznajmił Black, siadając na łóżku. – Myślę, że tutaj trzeba podstępu. – Powiedział powoli chłopak. – Najlepiej jakby Peter, pokazał się z jak najlepszej swojej strony.

-Czyli, z jakiej? – Zapytał przejęty chłopak jąkając się lekko.  Syriusz roześmiał się.

-Mój drogi Peterze, chodzi o to, żebyś ukazał jej się niczym bohater ze snów!

-Ja?

-Tak ty! – Zniecierpliwił się Łapa.  James pokiwał głową.

-Dobry plan bracie. – Rzekł. – Tylko jak go wykonamy?

Syriusz potarł policzek dłonią. Jak by tu robić z Glizdogona bohatera? Wiedzą jej raczej nie zaimponuje. Zdolnościami te nie. Więc może..

-Wiem! Zaatakujemy ją! – Trzej przyjaciele spojrzeli na Blacka w osłupieniu.

-Że, co proszę?- Zapytał się Remus mrugając. Łapa uśmiechnął się zawadiacko.

-To genialny plan! Posłuchajcie.- Nachylił się po przodu i zaczął tłumaczyć.-Nasza trójka.- Wskazał na siebie, Jamesa i Remusa. – Zaatakujemy tą dziewczynę a w kulminacyjnym momencie wkroczy Peter! Miotnie kilkoma zaklęciami a my uciekniemy! Dziewczyna będzie mu wdzięczna a on się z nią umówi. – Zakończył chłopak szczerząc zęby.

-Dlaczego nie wymyśliłeś nigdy takiego planu, żebym poderwał Liy? – Zapytał Potter opierając się nonszalancko o kolumienkę przy łóżku.

-Bo Ruda to arcytrudny przypadek.  – Stwierdził brunet. – Więc jak? Podoba się mój plan?

Wszyscy zgodnie pokiwali głowami.

-Kidy go wykonamy? – Wyjąkał Peter.

-Musimy się najpierw dobrze przygotować! – Zarządził Rogacz.- Przeprowadzić obserwację obiektu, obmyślić plan. Myślę, że około dwóch tygodni wystarczy.

Black pokiwał głową, natomiast Remus westchnął ciężko.

-Mam złe przeczucia.

-Jak zawsze Luniu! – Wyszczerzył zęby Łapa. – Ale zaufaj nam, znamy się na tej robocie.

-O tym wiem, aż za dobrze.- Odparł blondyn

-Jak zawsze zrzędzisz. – Powiedział Potter siadając na podłodze, podniósł z ziemi coś wyglądem przypominającego zieloną koszulę. – O zobaczcie! Moja koszulka! Szukałem jej kilka dni! 

-W tym bałaganie wszystko ginie. – Stwierdził niesmaczny Lupin rozglądając się po pobojowisku, które nazywali sypialnią.

-Oj nie przesadzaj Remi! – Mruknął Syriusz zwalając ze swojego łóżka stos ubrań i kładąc się na nim.

Lupin z dezaprobatą pokręcił głową i chwycił swoją szkolną torbę.

-Idę do biblioteki. – Powiedział zamykając za sobą drzwi.

***

-Zgadnij kto? – Mimo zasłoniętych dłonią oczy Rachel o razu rozpoznała ten męski, aksamitny głos.

-Ben! – Wymruczała odwracając się do niego. Chłopak w odpowiedzi pocałował ją w usta.

-Jak się spało? – Zapytał siadając obok niej, na parapecie.

-Wręcz wyśmienicie. – Odparła z uśmiechem brunetka. – A Tobie? – Benjamin pokręcił głową.

-Ja niestety nie mogłem spać. – Wyznał szeptem. –Ciągle myślałem o pewnej pięknej brunetce, która zawróciła mi w głowie. – Na te słowa Lopez zarumieniła się. Blondyn odgarnął jej czułym gestem kosmyk włosów za ucho.

-Przesadzasz.  – Mruknęła dziewczyna patrząc mu prosto w oczy. Fox zmrużył oczy i podrapał się po policzku.

-Skąd możesz wiedzieć, że przesadzam? – Zapytał lekko urażonym tonem.

-Bardzo krótko się znamy. -Rachel podciągnęła kolana pod brodę. – Zazwyczaj nie zachowuje się  tak wobec chłopaków, których znam od niedawna.

Ben pokiwał głową.

-Uwierz mi kochanie.  – Rzekł cicho.- Nie uwodzę wszystkich nowo poznanych dziewczyn. Jesteś wyjątkowa. – Brunetka uśmiechnęła się promiennie.

-Muszę iść. – Wydukała lekko całując blondyna w usta. – Mam nadzieję, że jutro się zobaczymy!

Chłopak pomachał jej i uśmiechnął się złośliwie gdy tylko zniknęła mu z pola widzenia. Z pustej Sali wyszła niska dziewczyna z jasnymi włosami związanymi w kucyka na czubku głowy.

-Oj Fox, czy ty każdej dziewczynie umiesz tak słodzić? –Zapytała głosem pełnym jadu, patrząc w stronę korytarza, gdzie zniknęła Rachel.

-Moja droga Tami, powinnaś wiedzieć, że tak. – Wyszczerzył zęby. -  Pamiętaj, że robię to bo mam wobec Ciebie dług!

-Wiem, nie dajesz mi o tym zapomnieć. – Powiedziała drwiąco dziewczyna. – A już miałam nadzieję, że żywisz do mnie, chociaż trochę cieplejsze uczucia!  - Benjamin zaśmiał się.

- Gdyby nie ten incydent sprzed roku.. – Mruknął chłopak. – Nigdy bym Ci nie pomógł.

-Wiem. Dlatego cieszę się, że miało to miejsce. – Odparła blondynka odwracając się do Bena plecami. – Informuj mnie jak stoją sprawy.

***

-Nigdy nie byłam we Francji. – Powiedziała rozżalona Dorcas siedząc na podłodze w dormitorium chłopców.  – Jak tam jest? – Zapytała pociągając łyk kremowego piwa z butelki. Annet uśmiechnęła się.

- To piękny kraj. – Zaczęła. – Wiecie spędzałam większość czasu w szkole, a moja rodzina mieszkała w Wiosce Czarodziejów, więc nie wiem za bardzo jak wyglądają mugolskie miasta. Jednak Paryż jest miejscem, które każdy powinien zwiedzić. Byłam tam kilka razy i to Miasto jest niezaprzeczalnie cudowne. – Meadowes wpatrywała się w nową koleżankę z wyrazem oczarowania na twarzy.

-Czy w waszej szkole wszystkie dziewczyny są takie piękne jak ty? – Zapytał Black głębokim głosem wpatrując się w Annet ciemnymi oczami. Blondynka zarumieniła się.

-Ann, nie bierz na poważnie tego, co mówi Syriusz. – Powiedział Remus krzywiąc się lekko. – Jesteś bardzo ładna, ale nie daj się mu zwieść. Podrywa każdą, ładną dziewczynę w tej szkole.

-Dziękuję za ostrzeżenie. – Roześmiała się McKade. Co za dziwna grupa – pomyślała. Są tak różni a jednak rozumiej się bez słów.

-Grasz w Quidditcha? – Zwrócił  się do nowej uczennicy James, wygodniej układając się na niepościelonym łóżku.

-Niestety nie. – Odparła dziewczyna. – Moja koordynacja ruchowa nie jest zbyt dobra.

-O to podobnie jak u Rudej. – Wypalił bez zastanowienia Syriusz. Lily zmierzyła go wzrokiem.

-Łapciu, co chciałeś przez to powiedzieć. – Zapytała słodkim głosem Evans.

-No wiesz, sportsmenką raczej nie zostaniesz prawda? – Wydukał brunet wyszczerzając przy tym śnieżnobiałe zęby. Lily prychnęła tylko i odwróciła głowę.

-Oj rudzielcu nie obrażaj się! – Powiedział wesoło Black, szturchając ją w ramie.

-Łapciu, jeszcze raz mnie szturchniesz a poczujesz na twarzy moje nieskoordynowanie! – Warknęła Lily, na co całe dormitorium wybuchło śmiechem.

-Ale u was wesoło! – Powiedziała Ann z lekkim uśmiechem. – W mojej poprzedniej szkle, panowała rygorystyczna dyscyplina. – Wyznała cicho.

-Tym lepiej, że trafiłaś do nas! – Odparła Rachel, otwierając kolejne piwo kremowe.

-No i jakby nie było w naszej skromnej grupce jest dwóch Prefektów. – Roześmiał się Black. – Nie ma kto nam zwracać uwagi.

-Zachowuj się tak dalej Syriuszu, a zobaczymy czy nie złapiesz jakiegoś szlabanu. – Powiedziała do sufitu Lily.

-Chyba nie mówisz poważnie!- Wykrzyknął Potter siadając obok rudowłosej dziewczyny intensywnie się w nią wpatrując.  Evans spojrzała na Rogacza i uśmiechnęła się lekko.

-Oj Lilka! – Zaczął się tłumaczyć brunet. – Przecież wiesz, że to są żarty.

-Oczywiście, że wiem. – Powiedziała z powagą dziewczyna, prostując się na ziemi. – Ale uważam, że komicznie wyglądasz, kiedy się tłumaczysz! – Lily nie spostrzegła, kiedy w jej stronę poleciała poduszka. Puchowy przedmiot uderzył ją prosto w twarz, na co większa część zgromadzonych w dormitorium osób, zareagowała niekontrolowanych chichotem. Evans uśmiechnęła się słodko i wyciągnęła różdżkę. Black zrobił krok do tyłu, jednak Lily machnęła tylko krótko różdżką, co na pozór nie przyniosło żadnego efektu.  Rozluźniony Syriusz już chciał usiąść na łóżku, kiedy zaatakowało go 4 poduszki, które nagle poderwały się ze swoich miejsc.

-Rogacz! Rogacz pomóż mi! – Wrzasnął spod poduszek, rozeźlony Black. Jednak jego głos został zagłuszony przez śmiech przyjaciół. Wreszcie Remus zlitował się nad biednym chłopakiem. Podszedł do niego i zniwelował urok. Black wstał rozeźlony wpatrując się w Evans wściekłym spojrzeniem.

-Oj łapciu. – Powiedział Potter podchodząc do przyjaciela. – Tak kończą Ci, którzy zadzierają z Lilką.

Black, tylko prychnął i usiadł obrażony na ziemi. Lily wzniosła oczy ku niebu i podeszła do chłopaka, wyciągając w jego stronę butelkę piwa.

-Zgoda?  - Syriusz łypnął na nią spode łba. Wziął butelkę i mruknął.

-Niech Ci będzie!

Annet roześmiała się widząc minę Blacka. Zobaczyła, że usiadł obok niej Remus.

-Mógłbyś jutro pokazać mi bibliotekę? – Zapytała głośno aby usłyszał ją w panującym w dormitorium hałasie.

-Lubisz czytać? – Zdziwił się miło zaskoczony Lupin, uśmiechając się nieśmiało.  McKade pokiwała głową. – Oczywiście, że Cię tam zaprowadzę

-Dziękuję! – Odparła dziewczyna.- Na jakie przedmioty chodzisz? – Zapytała się po chwili milczenia.

-Obrona przed Czarną Magią, Eliksiry, Zaklęcia, Transmutacja i Starożytne Runy. A ty jakie wybrałaś?

-Eliksiry, Zaklęcie, Obronę, Zielarstwo i Transmutacje. – Wyrecytowała Ann.

-Masz już jakieś plany na przyszłość? – Zapytał Lunatyk wpatrując się intensywnie w dziewczynę.   

-We Francji chciałam zostać zielarką, jak moja babcia. – Wyznała. – Ale tutaj, nie wiem, może zostałabym uzdrowicielem.

-W św. Mungu można dostać świetną posadę, jako uzdrowiciel.  

-A ty Remusie? Jakie masz plany na przyszłość? – Zapytała blondynka.  Chłopak zamyślił się. Jako wilkołak mam raczej marne szanse na jakąkolwiek posadę.

-Zawsze chciałem uczyć albo pracować wśród książek. – Odparł szczerze, kiwając przy ty głową.-Myślę, ż pójdę w tym kierunku. – Dziewczyna uśmiechnęła się promiennie. Ten widok zaparł Remusowi dech w piersiach. Jest taka śliczna.

-Mam nadzieję, że spełnisz swoje marzenia.  -  Powiedziała to nieświadoma tego, że w tym momencie jedynym marzeniem Remusa stała się ona.